امّا جایی که سخن از عبادت بندگان و پرستش خداوند است، ضمیر متکلم وحده آمده است مانند: "ایای فاعبدون"{12}"لا اله الا أنا فاعبدون "{13}"أنا ربکم فاعبدون "{14}"اننّی انا الله الا أنا فاعبدونی "{15}"و اعبدونی هذا صراط المستقیم"{16}"یعبدونی"{17}و///

 و نکته مهم و دقیقی است آنجا که سخن از عبادت است خداوند فقط از خودش سخن می‏گوید تا بندگان عبادت را خالص برای او بجا آورند اما آنجائی که دیگر سخن از عبادت نیست بلکه از خالقیت ورازقیت و اماته و احیأ ضمیر به صورت جمع آورده شده که نشانگر بیان سلسله علل مختلف اداره جهان است که همگی مأموران الهی و به فرمان او عمل می‏کنند/

 علاوه بر آن آوردن جمع نشانه بزرگی و عظمت شخص است شاید آوردن جمع بدان جهت بوده که مردم پی به عظمت خدا ببرند گر چه آوردن هم خود نشانه عظمت و بزرگی است.{18}

پاورقی:

 [1].تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و همکاران، ج 27 ص 377، دار الکتب الاسلامیه/

 [2].حجر، 9

 [3].نسأ، 163

 [4].یوسف، 3

 [5].انعام، 151

 [6].اسرأ، 31

 [7].حجر،21 - 23

 [8].حجر، 28

 [9].حجر، 27

 [10].مرسلات، 20

 [11].کوثر، 1

 [12].عنکبوت، 56

 [13].انبیأ،25

 [14].انبیأ، 92

 [15].طه، 14

 [16].یس، 61

 [17].نور، 55

 [18].منابع: قرآن کریم سوره بقره 186، حجر 49، صافات 11، مریم 67، واقعه 57، انعام 151، طه 132/