داستانهای قرآن از آن جایی که بازگویی آنها مربوط به خداوند بوده، از جذابیّت خاصّی بر خوردار هستند. در این باره میتوانید به قصص قرآن، نوشته صدر الدّین بلاغی و قصص یا داستان هایی از قرآن، نوشته سیّد محمد صحفی و داستان پیامبران، نوشته علی موسوی گرمارودی، و مهمتر از همه به قرآن مراجعه کنید تا ضمن پند و درس گرفتن از داستانهای آن، از ثواب تلاوت و هدایت توأم با نورانیّت آن بهرهمند شده و از اُنس بیشتری در زندگی با آن بر خوردار شوید. به یک حادثه عبرتانگیز در سورة بقره آیات 224 ـ 252 اشاره میکنیم. در این آیات خدای بزرگ اشاره به یکی از حوادث عبرتانگیز و سر گذشت گروهی از بنی اسرائیل میکند که
بعد از حضرت موسی (ع) اتفاق افتاد. ذکر این داستان به دنبال آیین ذکر جهاد و دفاع از حریم آیین خدا که حریم انسانیّت است، برای عبرت گرفتن مسلمانان میباشد. اصل داستان: طبق قرآن و روایات اسلامی، قوم یهود که زیر سلطة فرعونیان، ضعیف و ناتوان شده بودند، بر اثر رهبریهای خرد مندانة حضرت موسی (ع)، از وضع اسفانگیز نجات یافته و به قدرت و عظمت رسیدند. خداوند به برکت پیامبر، نعمتهای فراوانی به آنها بخشید. که از جملة آنها صندوق عهد بود، ولی نعمتها کم کم باعث غرور آنها شد و قانون شکنی کردند، سر انجام بدست فلسطینیها شکست خورده و قدرت و نفوذ خویش را همراه صندوق عهد از دست دادند. این وضع سال هایی ادامه پیدا کرد، تا آن که خداوند پیامبری بنام "اشموئیل" یا "سموئیل" را برای نجات و ارشاد آنها بر انگیخت. بنی اسرائیل از پریشانی خود به او شکایت بردند و از او خواستند فرماندهی بر ایشان انتخاب کند. اشموئیل خواسته قوم را به پیشگاه خداوند عرضه داشت. خداوند طالوت را به پادشاهی آنها معّین فرمود: "طالوت" مردی خوش اندام و خردمند بود، ولی شهرتی نداشت. به همین جهت وقتی پادشاهی او را "اشموئیل" اعلام کرد، بنی اسرائیل زیر بار نرفتند، تا آنکه علامتی (صندوق عهد) را که اشموئیل گفته بود دیدند، در حالی که جمعی از فرشتگان تابوت عهد را حمل نموده و به دوش میکشیدند آنها با دیدن این نشانه، فرماندهی طالوت را پذیرفته و با او بیعت کردند بدین ترتیب طالوت به سلطنت پرداخت.
اما در جنگ با "جالوت" (دشمن آنها) جمعی از طالوت برگشتند. پس از کشته شدن جالوت به دست حضرت "داوود (ع)" که نو جوانی و رزیده بود، ترس و هراس
عجیبی در سپاهیان جالوت افتاد، وسر انجام در برابر صفوف لشگر "طالوت" فرار کرده و بنی اسرائیل پیروز شدند. طالوت طبق عهدی که کرده بود، دختر خود را به همسری داوود (ع) در آورد. از آن پس کار داوود (ع) بالا گرفت و سر انجام مورد حسادت طالوت قرار گرفت و در صدد کنار زدن داوود (ع) بر آمد، اما همسر داوود (ع) او را از نقشة پدر آگاه کرد. عاقبت طالوت از کار خود پشیمان و پریشان شد و سر به بیابان گذاشت و از خدا آمرزش طلبید، تا در همان حال در گذشت.[1]
به ترجمة تفسیر المیزان، ج2، ص398 به بعد ذیل آیات 246 ـ 253 و تفسیر نمونه، ج2، ص163 ـ 170 مراجعه بفرماید.
پاورقی:
1 - عبدالحسین مصاحب، دائره المعارف فارسی، ج2، بخش اول، ص 1611، کلمه طالوت ، چاپ انتشارات 25 شهریور؛ آیه الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج2، ص 163، 170- با اقتباس و تلخیص.